اثر محلولپاشی فسفر و قطع آبیاری بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد در گندم زمستانه

به منظور بررسی تاثیر کاربرد برگی فسفر بر مقامت به خشکی و عملکرد دانه در گندم پاییزه، آ زمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 88-1387 در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان یاسوج به اجرا در آمد. عامل اصلی شامل رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری از ابتدای ظهور ساقه تا مرحله ظهور سنبله و قطع آبیاری از مرحله ظهور سنبله تا انتهای دوره رشد گیاه) و عامل فرعی شامل پنج سطح کودی فسفر به مقادیر 0، 3، 6، 9 و 12 کیلوگرم در هکتار kh2po4 از طریق محلول پاشی برگی بود. نتایج نشان داد که برهمکنش رژیم های مختلف آبیاری و محلول پاشی فسفر بر صفات ارتفاع ساقه، تعداد دانه در سنبله، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و عملکرد پروتئین معنی دار بود. بطوری که اثر محلول پاشی فسفر فقط در تیمارهای تحت تنش خشکی معنی دار بود و در تیمار آبیاری کامل، اثر محلول پاشی فسفر معنی دار نشد. محلول پاشی فسفر باعث مقاوم شدن گندم به شرایط تنش خشکی شد. اثر رژیم های مختلف آبیاری و محلول پاشی فسفر بر کلیه صفات مورد بررسی (طو سنبله، ارتفاع ساقه، پرولین برگ پرچم، قند محلول برگ پرچم، کلروفیل برگ پرچم، فسفر برگ پرچم، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، عملکرد دانه، درصد پروتئین و عملکرد پروتئین) معنی دار بود. تنش خشکی سبب کاهش شاخص سطح برگ (lai)، سرعت رشد محصول (cgr) و ماده خشک کل (tdm) شد. تنش خشکی همچنین باعث کاهش معنی داری بر کلیه صفات بجز پروتئین، پرولین و قندهای محلول شد. محلول پاشی فسفر باعث افزایش معنی دار کلیه صفات مورد ارزیابی گردید. به طور کلی محلول پاشی فسفر به میزان 9 کیلوگرم در هکتار باعث کاهش خسارت ناشی از تنش خشکی در گندم شد.